22 maja 2022 Jasna Góra
Sztandar SFKP ufundowany na jubileusz 30-lecia stowarzyszenia został poświęcony podczas Ogólnopolskiej Pielgrzymki Służby Zdrowia na Jasną Górę na uroczystej Mszy Świętej na Wałach w dniu 22 maja 2022 roku. Na sztandarze umieszczono wizerunek patronki bł. Marii Sagrario, farmaceutki i karmelitanki hiszpańskiej zamordowanej przez komunistów w 1936 roku. Obok loga stowarzyszenia umieszczono hasło: DEI ET PATRIAE AD GLORIAM.
Tutaj możesz zobaczyć zdjęcia.
Tutaj możesz zobaczyć krótki film:
Konferencja: Rola stowarzyszeń katolickich. Czy warto się zrzeszać?
O. Krzysztof Niewiadomski Konferencja_K.niewiadomski_2022.pdf
[...] Różne zrzeszenia, stowarzyszenia, są doskonałą przestrzenią i okazją do takiego bezinteresownego daru, ze swego czasu, sił, środków materialnych, włożonego serca. Są więc okazją, przestrzenią rozwoju siebie jako człowieka. Umożliwiają głębsze uczestnictwo w życiu społecznym. Nie chodzi więc tylko o jakąś praktyczną możliwość działania, ale o ludzki rozwój. Tylko wzięcie współodpowiedzialności rozwija. Uczestnictwo w tym co się dzieje, a nie stanięcie obok. Można więc wypowiedzieć taki apel – zrzeszaj się, bądź pełniej uczestnikiem wydarzeń, które dzieją się obok ciebie, bądź aktywnym uczestnikiem historii, wpływaj na nią, na wydarzenia, prawo, opinie. W jedności siła, nie tylko dlatego, że razem rozkłada się siły na wielu, ale także wzajemnie wspiera się psychicznie. Dwa plus dwa to cztery w matematyce, ale w dynamice wspólnoty dwie osoby plus dwie to więcej niż cztery, bo powstaje też między nimi jakaś siła, którą trzeba tu dodać. Siła psychiczna, ale też siła samego Chrystusa, jeśli mówimy o stowarzyszeniu katolickim, bo Chrystus sam powiedział, że „gdzie dwóch lub trzech jest zgromadzonych w imię moje, tam ja jestem pośród nich” (Mt 18,20) Dlatego, już przechodząc do praktyki, gdyby więcej farmaceutów należało do waszego stowarzyszenia, moglibyście zdziałać jeszcze więcej. Dziś w przestrzeni społecznej trudno jest zrealizować cele osobie, za którą nie stoi jakaś organizacja, która nie reprezentuje żadnej instytucji. Im silniejsza jest ta organizacja, tym łatwiej o pozytywny wynik takich działań. Można zawsze powiedzieć: co mogę zrobić sam, moje możliwości to kropla w morzu potrzeb…. Ale właśnie różnego rodzaju zrzeszenia są po to, aby nie pozostać w pojedynkę wobec wyzwać współczesności, nie skazywać się na izolację, na samotność Adama przed stworzeniem Ewy. Zresztą, jak powiedziała św. Matka Teresa z Kalkuty: „Czujemy, że nasza działalność to tylko kropla w morzu. Ale bez niej ocean byłby uboższy”. [...]
[...] Zrzeszenia mogą owocować pięknymi wzajemnymi relacjami. Zrzeszenia budują tzw. kapitał społeczny. Kapitał społeczny to wzajemne relacje, wynikające z nich powiązania społeczne. Na życie społeczne składają się właśnie aktywne relacje pomiędzy ludźmi, oparte na zaufaniu, wzajemnym zrozumieniu, wspólnych wartościach, wiążące członków społeczności i umożliwiających współpracę. Tylko sieć relacji społecznych powstających oddolnie, dobrowolnie i spontanicznie buduje kapitał społeczny, czyli stosunki oparte na przyjaźni, wzajemnej pomocy i zaufaniu. Relacje narzucone, biurokratyczne, urzędowe, nie mają bezpośredniego wpływu na jego wzrost, jakieś relacje oficjalne są co najwyżej okazją do tego . Można więc budować przez stowarzyszenia koleżeństwo w środowisku, które czasem jest targane różnymi sporami, można budować zaufanie, tym bardziej że opieracie wasze działania na wierze, a wiara jest czynnikiem budującym kapitał społeczny. A bez niego wiele transakcji nie dojdzie do skutku, wiele działań, opartych na wzajemnej pomocy. [...]
[...] Stowarzyszenie może dopomóc w realizacji wielu celów, które stoją przed ludźmi wierzącymi, przed świeckimi chrześcijanami – a są to: świadectwo wiary wobec wszystkich ludzi; zaangażowanie w uzdrawianie instytucji, struktur sprzecznych z godnością człowieka, co zakłada także potwierdzanie nienaruszalnego prawa istoty ludzkiej do życia, od poczęcia aż do naturalnej śmierci; pomoc współczesnemu człowiekowi żyjącemu konsumpcją i przyznającemu pierwszeństwo technologii w odnalezieniu Boga; troska o by w pełni dowartościowany został wymiar religijny kultury . Konieczne jest budowanie „cywilizacji miłości”, docenienie miłości w życiu społecznym, na płaszczyźnie politycznej, ekonomicznej, kulturowej, i uczynienie z niej stałej i najwyższej normy działania. Przeciwdziałanie jakimkolwiek formom materializmu i ekonomicznej dyktatury, która starałaby się sprowadzić pracownika do poziomu czystego narzędzia produkcji . Czy to ostatnie zdanie nie dotyczy też niebezpieczeństwa, które zagraża farmaceutom?
Czy warto się zrzeszać? Na koniec tego referatu trzeba spojrzeć na Wasze stowarzyszenie, które jest żywym świadectwem tego, że tak. Spójrzmy, jak wiele dokonało się dobra dzięki niemu, widać to doskonale, kiedy prześledziliśmy jego historię. Trzeba tu na pewno oddać chwałę Bogu, ale też podziękować założycielom i pogratulować pomysłu. Jak ogromny wkład został uczyniony w formację waszą i środowiska, ile odmówionych modlitw dla dobra człowieka, ile relacji się nawiązało. Jak wiele spraw praktycznych przeprowadzono dla farmaceutów i dla innych. Dlatego warto zapraszać nowych członków szczególnie młodych, rozwijać dalej i kontynuować to piękne dzieło, o nazwie Stowarzyszenie Farmaceutów Katolickich Polski.
